چون شب یکصد و هشتاد و یکم برآمد

شهرزاد گفت: ای مَلِک جوان‌بخت! چون دهنش شعر میمونه را بشنید به طرب آمد و در عجب شد و گفت: تو را با این‌که دل از عشق این ماهروی پریشان و خاطرت به او مشغول بود چنین اشعار نغز خواندی، من نیز باید که به اندازۀ طبع، جهد کرده شعری چند انشا کنم...

ادامۀ قصه را اینجا گوش کنید.